تحلیل روابط بین عوامل کلیدی مؤثر بر سکوت سازمانی با قواعد فازی

سکوت سازمانی، با محدود‌کردن اظهارنظر کارکنـان، سبب کاهش اثربخشی تصمیم‌گیری‌های سازمان و فراینـدهای تغییر می‌شود و این موضوعی است که بسیاری از سـازمان‌هـا از آن شکایت دارند. این پژوهش با هدف ارائۀ درکی بهتر از عوامل مؤثر بر سکوت سازمانی و روابط بین آنها انجام شده است. ابتدا عامل‌های مرتبط از طریق مرور دقیق ادبیات و مصاحبه با خبرگان، شناسایی و در سه دسته:‌ ویژگی‌های سازمان، ویژگی‌های کارکنان و ویژگی‌های مدیریت دسته‌بندی شده‌اند. مقایسات زوجی متعدد برای تعیین وزن و اولویت عوامل انجام شد (فن Fuzzy AHP). سپس، وزن‌های به‌دست‌آمده در ایجاد پایگاه قواعد فازی به‌کار رفتند. نمایش قواعد اگر- آنگاه فازی طراحی‌شده، امکان تحلیل و مقایسۀ دو‌به‌دوی تأثیر عوامل مختلف را در ایجاد و گسترش سکوت در سازمان، در قالب نمودارهای سه‌بعدی (Fuzzy Surface) فراهم می‌آورد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که ویژگی‌های مدیریت، مهم‌ترین عامل اصلی شکل‌دهندۀ سکوت در سازمان ‌است. براساس تحلیل سطوح فازی، ویژگی‌های شخصیتی مدیر و سبک مدیریت به‌عنوان مهم‌ترین ویژگی‌های مدیریت، تأثیر یکدیگر را در گسترش سکوت در سازمان تقویت می‌کنند. این در حالی‌است که نقش نظام پاداش غیراثربخش و نبود فرصت‌های ارتباطی، در ایجاد سکوت سازمانی تقریباً ناچیز است؛ اما اگر این متغیرها با سطح بالای سایر عوامل تأثیرگذار همراه شوند، بر گسترش سکوت در سازمان دامن می‌زنند. سامانۀ خبرۀ فازی طراحی‌شده در این مطالعه می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای ارزیابی و پیش‌بینی سطح سکوت در سازمان به‌کار رود.